W drugiej połowie lat 90. Audi dokonało stylistycznej rewolucji gamy modelowej. Wysiłek umysłowy był tak duży, że od tamtej pory wszystkie nowe Audi wyglądają tak samo.

Malutki spojler zakłócił idealną ciągłość linii nadwozia, ale to rzekomo dzięki niemu nie piszę tego tekstu zalany gipsem z wyciętym otworem na oczy.

We wnętrzu jest ciemno niczym w kopalni, ale można uśmiechnąć się z uwagi na dużą liczbę sympatycznych detali.

Na tylnych siedzeniach zmieści się co najwyżej wyrośnięte dziecko. I to pod warunkiem, że podciągnie kolana pod brodę. Dwa dodatkowe miejsca istnieją tylko w teorii.

Patrząc na TT z zewnątrz, przestrzeni w środku jest nadspodziewanie dużo. Pod tym względem nie mam wrażenia siedzenia w czołgu czy łodzi podwodnej.

Audi wyposażone jest w układ ABS i tarcze na czterech kołach, dlatego przy hamowaniu nie dochodzi do incydentów godnych pożałowania.

Wóz nieźle klei na szybkich zakrętach i równie przyzwoicie tłumi zapadnięte studzienki.

Standardowe 270 litrów można zwiększyć do 540 przez złożenie tylnej kanapy, co jest jedynym sposobem na jej sensowne wykorzystanie. Klapa jak w hatchbacku ułatwia sprawę.

Precyzja lewarka jest zakłócona przez nieco zbyt duże opory przy wrzucaniu biegów. Podczas sportowej jazdy podnosi to adrenalinę, podczas jazdy w korku zwyczajnie wku…rza.

Mamy już 1999 r., serwis silnika należy rozpocząć od demontażu plastikowych osłon. Na koniec należy koniecznie pogubić kilka śrubek i zapomnieć założyć czegoś z powrotem.

Koło zapasowe schowane jest pod podłogą bagażnika, czyli tam, gdzie wszyscy się go spodziewają.

Miejsca na tylnej kanapie można wykorzystać na usadowienie apteczki i gaśnicy.

Auto całkiem nieźle zawija się wokół tyczki. Parkowanie pomiędzy SUV-ami i crossoverami to nic trudnego.

Uwaga, niski strop. O ile w kabinie miejsca jest dużo, to w nisko poprowadzoną krawędź dachu można pięknie przywalić czołem.

Jak na filigranowego sportowca schowków jest całkiem sporo. Poza standardowym obok pasażera, kilka mniejszych jest rozmieszczonych tu i ówdzie, np. na środkowej konsoli.

Turbodoładowany silnik ma ciąg praktycznie od początku skali obrotomierza, dlatego wóz startuje z animuszem. Potencjał nieco tłumi napęd na jedną oś, ale i tak jest dobrze.

Z przodu żarówki zamurowane są plastikowymi osłonami, które trzeba wpierw zdemontować, ale i tak dobrze mieć zwinne palce. To już ten etap motoryzacji.

Audi TT posiada dużo stylistycznych smaczków, wzorujących detale na niby niedbale przykręcone do niepolakierowanego nadwozia. Jak za czasów Auto Uniona i Bernda Rosemeyera.

Krysia się odwróciła. Audi TT wyróżnia się na tle rówieśników, przedstawicieli swojego kraju oraz innych Audi. Samochód jest "jakiś", dlatego zostaje zauważony na drodze.