Typowo niemiecka finezja w nazewnictwie. Neue Klasse handlowo były nazywane od pojemności silnika włożonego pod maskę. I już.

Rekini nos, podcięcie słupka C i charakterystyczne nerki stały się wyróżnikami stylistycznymi wszystkich nowych modeli BMW. Pysk rekina z biegiem lat łagodniał, w Neue Klasse jest najbardziej wyrazisty.

Koło zapasowe zmyślnie schowano pod podłogą bagażnika. Jego umieszczenie nie zaburza kubatury kufra, a dostęp jest bardzo prosty – wystarczy zdemontować plastikową osłonę.

Niemcy to praktyczny naród. Dostęp do żarówek jest od wewnątrz, aby żadne niepożądane ręce nie zrobiły tego bez naszej wiedzy i woli. W oprawki tylnych lamp wbudowane są również żarówki podświetlenia bagażnika.

Koła trudno jest zablokować. Stosunkowo łatwo można wyczuć, w którym miejscu auto się zatrzyma, jednak nadwozie bardzo silnie nurkuje, przez co oczami kierowcy ostre hamowanie wygląda przerażająco.

Kierowca kapelusznik idealnie pasuje do czterodrzwiowego Neue Klasse. Miejsca jest pod dostatkiem, nawet z tyłu, więc spokojnie zmieści się czterech rosłych panów w nakryciu głowy.

Kiedy wyszliśmy z biura i chcemy pojechać dotrzeć nowe klocki hamulcowe, głowa w kasku też bez problemu się zmieści w aucie.

Setka koni mechanicznych pół wieku temu robiła wrażenie. Wóz przy starcie nie wyrywa kamieni z asfaltu, ale da się nim zadymić oponami i zawstydzić nowe korporacyjne puszki.

Na zakrętach BMW szura klamkami, przy hamowaniu kłami przedniego zderzaka, ale guma przy tym nie piszczy. Podczas emeryckiej jazdy jest za to jak sofa.

Czterocylindrowy silnik jest umieszczony wzdłużnie i lekko pochylony w prawo. Dzięki temu zajmuje mało miejsca, a do komory można zaprosić kolegów razem z kratą piwa.

Bagażnik – dosyć płytki przez układ napędowy pod spodem. Jest przy tym foremny, bardzo długi i ma równą podłogę, więc można w nim spokojnie grać w ping ponga. Plus za klapę dochodzącą do zderzaka.

Neue Klasse dzięki długim zwisom potrafi zawinąć się na raz od krawężnika do krawężnika.

Przed pasażerem znajduje się zamykany schowek na drobiazgi. Poza nim jest mała półeczka w pobliżu dźwigni zmiany biegów. Niczego więcej nie stwierdzono.

Przez mocne przechyły nadwozia BMW w slalomie wygląda dość dramatycznie, a wielkie koło kierownicy utrudnia szybkie skręty. Łatwo też zarzucić tyłem, nie ma jednak ani przez moment uczucia, że zabawa zakończy się w rowie.

W porządnym niemieckim wozie nie mogło być inaczej. Apteczka i gaśnica znajdą dla siebie miejsce. Nie trzeba też niczego kitrać po kątach, ponieważ miejsca jest od groma.

Precyzja działania skrzyni biegów jest na najwyższym poziomie. Odrobinkę gorzej rzecz ma się z ergonomią. Trójka jest trochę za daleko od kierowcy, a w bieg wsteczny czasami ciężko wcelować.

Krysia jest obojętna. Za jakieś 30 lat być może się odwróci, ale dziś Krysia woli jednak bardziej zadziorne i wyraziste modele dwudrzwiowe. Są one zdecydowanie bardziej "jakieś" i mocniej zapisały się w historii od czterodrzwiowych sedanów.

Charakterystycznie dla BMW otwierana do przodu maska odsłania bardzo udany silnik, który był produkowany w różnych wariantach aż do końca lat 80. Dwa dodatkowe cylindry w rzędzie pojawiły się dopiero u następcy – serii 5 E12.