Punkt widzenia właściciela i punkt widzenia właścicieli innych samochodów, patrząc od dołu. Jeżeli ktoś zdąży cokolwiek przeczytać, wersje z wtryskiem paliwa posiadały dodatkową literkę "i" przy liczbie "400".

Cztery końcówki układu wydechowego pięknie grają i dmuchają spalinami w twarz wyprzedzanym kierowcom. Spokojnie, to wersja z wtryskiem paliwa, nikt się nie otruje.

Metryczne felgi mają rozmiar 415 mm, co daje średnicę około 16,5 cala. Powodzenia przy zakupie opon – obręcze da się wcisnąć wyłącznie w gumy Michelin TRX, które kosztują majątek.

Za dużo miejsca tutaj nie ma, jak to w przypadku rozłożystego V12. Przynajmniej filtr oleju jest na wierzchu, aczkolwiek po wymianie będzie dużo sprzątania w garażu.

Siedzi się na asfalcie, więc pomimo niskiego nadwozia głowa w kapeluszu spokojnie się mieści.

Dostęp do wszystkich żarówek jest możliwy za pomocą gwiazdkowego wkrętaka. Są porozrzucane w kilku różnych miejscach, ale żadna nie broni się zbytnio przed wymianą.

Biegi wchodzą jak brzytwa w gardło, aczkolwiek towarzyszy temu wyraźny opór, jakby skrzynia biegów była zalana asfaltem.

Nie jest łatwo zatrzymać rozpędzone dwie tony stali, ale od czego są czterotłoczkowe zaciski przy wszystkich kołach. ABS był dostępny od modelu 412, stąd tyle dymu przy hamowaniu.

Jakbyśmy w trasie skaleczyli się w palec lub mieli gasić rozgrzane hamulce, apteczka i gaśnica zabierze się z nami.

Tu jest jakby luksusowo. Opasające kierowcę wnętrze, wykończone skórą i drewnem, nawet nie próbuje maskować charakteru wozu, w którym się znajduje.

Zapas jak zapas, w razie czego jest, ale we włoskim aucie zawsze dobrze mieć zestaw podstawowych narzędzi, tutaj ładnie zapakowany w fabryczny futerał.

Kask, podobnie jak kapelusz, zmieści się pod sufitem. W przypadku Ferrari 400i jest jednak bezużyteczny, podobnie zresztą jak kapelusz.

Twarde jak skała zawieszenie doskonale klei wóz do drogi. Przy najeżdżaniu na zapadniętą studzienkę lepiej zamknąć oczy i zacisnąć zęby.

Wielkie koła ledwo mieszczą się w nadkolach, przez co samochód skręca jak żaglowiec na otwartym morzu.

Twarde zawieszenie i precyzyjny układ kierowniczy to zawsze rewelacyjne połączenie. Przy szybkim manewrowaniu hydrauliczne wspomaganie kierownicy zaczyna sapać i czasami nie nadąża za kierowcą.

Pełnokrwiste granturismo musi gwarantować miejsce na bagaż. Nie inaczej jest w tym przypadku. Kufer jest dosyć płytki, ale długi i szeroki, da się do niego zapakować trochę rzeczy na dłuższy wyjazd.

Mięsiste opony dobrze kleją się do podłogi, ale zdecydowany start musi skończyć się piskiem i dymem. Cały czas czuć pełną kontrolę nad biegiem wydarzeń.

Najnowszy krzyk mody, czyli zamykane reflektory. Później to rozwiązanie było w Ferrari regularnie stosowane aż do końca lat 90.

Krysia się odwróciła. Zainteresowała ją jednak piękna muzyka spod maski i z czterech końcówek układu wydechowego. Sam wygląd jest dyskusyjny. Większość ludzi słysząc "Ferrari" spodziewa się zupełnie czegoś innego.