Wszystko po niemiecku, czyli żadnych wygłupów i rzeczowo. Konstruktorzy popełnili jednak rzecz niewybaczalną, bo podali nieprecyzyjną informację – silnik ma nie 4, tylko 4,2 litra pojemności oraz wtrysk paliwa (stąd "E" jak "Einspritzung").

Widzicie dzieci? Tak wygląda Baleron. Sylwetka jest pozbawiona czegokolwiek zapadającego w pamięć, ale jest na swój sposób charakterystyczna. Wiadomo z odległości, że to Mercedes W124.

V8 w limuzynie dla statecznego dżentelmena A można, jak najbardziej! Jeszcze jak! Są lepiej brzmiące silniki, ale taki cichobieżny motor dobrze pasuje do charakteru Mercedesa.

Pozycja za kierownicą w wyjściowym nakryciu głowy jest bardzo swobodna, miejsca wzwyż jest dużo i nie wyciera się kapeluszem dziury w podsufitce.

Selektor "automatu" należy prowadzić slalomem, a nie w linii prostej, co przy szybkich ruchach jest nieco kłopotliwe, ale sam mechanizm pracuje z odpowiednim oporem. Trudno jest przestrzelić szukane położenie.

Dostęp do komory silnika jest rewelacyjny, zwłaszcza po ustawieniu maski "na sztorc". Gorzej z dojściem do samych podzespołów. Jest ciasno, a do tego najpierw trzeba zdemontować kilka osłon i obowiązkowo pogubić przy tym kilka śrubek.

Koło zapasowe wraz z podstawowym zestawem ratunkowym w postaci klucza do kół i podnośnika schowane jest pod podłogą bagażnika.

W porządnym, niemieckim samochodzie powinno się dbać o zasady BHP, dlatego miejsce na gaśnicę i apteczkę zawsze się znajdzie.

Do zatrzymania takiej masy trzeba nie lada krzepy, ale tarczowe hamulce na czterech kołach radzą sobie znakomicie. Przednie tarcze są wentylowane, a układ wspomaga ABS.

Jak na spodziewane maniery Mercedesa, jest zaskakująco twardo, w trakcie jazdy jednak tego w ogóle nie czuć. Dziury w jezdni nie kopią kierowcy w tyłek.

Szybki slalom to zdecydowanie nie jest żywioł tłustego Balerona. Trzeba się namachać kierownicą, ostrożnie dodawać gazu, aby nie zerwać przyczepności, a do tego zapierać o drzwi, żeby nie spaść z fotela.

Z tyłu wszystko jest OK, ale z przodu już nie. Nie można tak po prostu wyjąć i włożyć żarówki… bez rozebrania części układu dolotowego.

Podobnie jak kapelusz, również i kask mieści się idealnie. Nic się nie obija, nic nie szoruje, jest przyjemnie.

Mocne pochylenie koła w Mercedesie zmniejsza promień skrętu, w tej wersji jest on trochę zakłócony przez szerokie ogumienie. Wciąż jest jednak bardzo dobrze.

Co do diabła? W tej wersji zamiast schowka mamy kawałek plastiku ze zrolowanym airbagiem w środku. I gdzie ja teraz schowam okulary przeciwsłoneczne?

Niutonometrów jest dużo, żeby zrobił dym, leniwy "automat" studzi jednak łobuzerskie zapędy. Mimo to Mercedes i tak powinien być pierwszy na każdych światłach. Ewentualnie drugi.

Bagażnik jest spory i ustawny, ale nie powiększy się po złożenie kanapy. Do tego monstrualne zawiasy rozgniatają sobotnie zakupy, wyciskając z tubki pastę do zębów.

"Leniuch", "świnia" i "patyk". W oparciu o W124 powstał słynny handlarski słownik, określający poziom prestiżu sprzedawanego auta. Całkiem tu zgrabnie.

Niezależnie, czy jesteś dyrektorem zakładu, kierownikiem budowy czy taksówkarzem, w ofercie znajdziesz coś dla siebie. No i ten prestiż!

Krysia się nie odwróciła. Można założyć szybkie buty do biegania, ale niczego to nie zmieni, bo wizerunek klekoczącego taxi jest silnie zakorzeniony. Mercedes jest obiektywnie ładnym samochodem, ale nie ma tego "czegoś", od czego zmiękłyby kolana Krysi.