Kiedy turlamy się po mieście, wyloty powietrza w błotnikach nie zdają się na wiele, ale na rajdach Akropolu czy Safari, gdy rozgrzane do czerwoności hamulce znajdowały się na skraju wytrzymałości, były na wagę złota. Homologacja zobowiązuje.

Escort Kowalskiego ma z Cosworthem tyle wspólnego, co autor tekstu z baletem. To zwykły i, przykro to stwierdzić, nudny kompakt.

Pamiętacie to słynne zdjęcie prasowe ze Sierrą RS Cosworth zatrzymaną przez policyjny patrol w RS200 z kogutem? Stróże prawa też lubią szybkie Fordy.

Model RS2000 4x4 też ma napęd na cztery koła, ale na tym podobieństwa z Cosworthem się kończą. Jego wolnossący silnik umieszczono poprzecznie.

Z tej perspektywy doskonale widać, jak niewiele elementów nadwozia pokrywa się ze standardowym Escortem. Od zwykłego auta pasują tylko drzwi z boczkami, klapa bagażnika, tylne lampy i kilka detali. Nawet deska rozdzielcza jest inna.

Cosworth świetnie się prowadzi. Przód z lekkością wchodzi w każdy zakręt, a tył zamiata szeroko na komendę. Jest o wiele zwinniejszy od Sierry 4x4.

Wygląd tylnego skrzydła opracował Frank Stephenson. Pierwsza wersja ogona miała aż trzy poziomy! Inspiracją był… trójpłatowy myśliwiec Fokker z czasów pierwszej wojny światowej, jak ten Czerwonego Barona.

Ponieważ pod podłogą znalazł się wózek z tylnym zawieszeniem i przeniesieniem napędu, to w bagażniku zabrakło miejsca na koło zapasowe. Leży więc na płasko na podłodze kufra.

Fotele Recaro to znakomity kompromis między trzymaniem i komfortem. Dobrze pasują do Escorta, który jak na uliczną rajdówkę jest po prostu wygodny.

Coswortha oferowano w trzech wersjach wyposażenia: gołej i wesołej (do sportu), standardowej i luksusowej. Ten ma elektryczne szyby i szyberdach, ale nie posiada klimatyzacji ani skórzanej tapicerki.

Pięciobiegowa skrzynia MT75, która zajmuje przepastny tunel środkowy, pochodzi ze Sierry 4x4. W rajdówkach Grupy A zastępowano ją 7-stopniową przekładnią MS92/1. Napęd na przednią oś przenoszony jest łańcuchem.

Wczesne Escorty jak ten posiadały sprężarkę Garrett T35 i wtrysk Weber-Marelli. Późniejsze wersje mają mniejsze turbo T25, które płynniej "wstaje".

Escort WRC (na górze) stanowił dalekie rozwinięcie A-grupy. Takim autem jeździł nieodżałowany Janusz Kulig.

Przepastne nadkola mieszczą koła z 16-calowymi obręczami. Największe A-grupowe felgi miały 17 cali.

Białe tarcze zegarów z zielonym podświetleniem wyglądają jak mokry sen tunera, ale są seryjne.

Dwupłatowe skrzydło jest gigantyczne, ale nie na tyle, by przeszkadzać w widoczności do tyłu.

Pełno tu nawiązań do starszych Cosworthów. Zespolone halogeny i kierunkowskazy pochodzą ze Sierry 1. generacji. Ta ostatnia też ma wywietrzniki na masce, ale bardziej kwadratowe.

Napięcie, ciśnienie doładowania, ciśnienie oleju – tu jest wszystko, co niezbędne. Tego detalu nie znajdziecie w zwykłym Escorcie.

To Stephen Harper (nie, nie były premier Kanady, tylko brytyjski projektant aut) wymyślił, by zakończyć układ wydechowy tak wysoko. Do wyjęcia tłumika trzeba zdjąć zderzak. Układ ze stali nierdzewnej jest tu bardzo na miejscu.

Mimo krótszego rozstawu osi niż w Sierrze Escort nie jest narowisty. Ma zadziorny charakter pierwszego Coswortha i opanowanie późniejszej 4x4. Jadąc na czas posłusznie słucha kierowcy, a gdy chcesz pojechać pod publiczkę, to z radością za tobą podąży.

Tu jest po prostu wygodnie. Nic nie skrzypi ani nie trzeszczy, a ergonomia miejsca kierowcy jest wzorowa. Pomaga niemal muzealny stan zachowania tej sztuki.

Silnik YBT to niemal kopiuj-wklej ze Sierry 4x4, ale dano mu większe turbo. Motor jest charyzmatyczny i nieokrzesany, a sprężarka wstaje bardzo leniwie. Gdy tylko to zrobi przy ok. 3500 obrotów, serwuje kierowcy arcyprzyjemny kopniak w plecy.

Escort uzyskał homologację nr 5466 z dniem 1 stycznia 1993 r. Lista modyfikacji jest potężna, ale nie ulega wątpliwości, że rajdówki bazowały na autach drogowych. Dziś już tak się nie robi, te wspaniałe czasy nie wrócą.