Sercem nowego modelu jest hybrydowy układ napędowy, w skład którego wchodzi 4-litrowy silnik V8 z podwójnym turbodoładowaniem o mocy 828 KM i trzy silniki elektryczne (dwa napędzają przednią oś, a trzeci tylną) o mocy 251 KM. Jednostka V8 pochodzi z AMG, a konkretnie z Mercedesa-AMG GT Black Series, ale została dodatkowo zmodyfikowana zgodnie z wytycznymi Astona Martina. Ma m.in. nowe wałki rozrządu, kolektory wydechowe oraz większe turbosprężarki. Sam benzyniak jest w stanie wygenerować 207 KM/litr co jest rekordową wartością w przypadku seryjnych aut marki.

Trzy silniki elektryczne są zasilane przez zaawansowany system wysokowydajnych akumulatorów (HPB), zaprojektowany specjalnie do użytku w układzie napędowym PHEV o wysokich osiągach i wyposażony w specjalny system chłodzenia dla zapewnienia maksymalnej wydajności. Aston nie ujawnił niestety pojemności akumulatorów, ale deklaruje możliwość jazdy tylko na prądzie na dystansie do 14 km. Nie sądzę, aby ktoś specjalnie tym się przejmował, bo przecież podobnie jak w przypadku Ferrari F80, McLarena W1 czy Lamborghini Revuelto układ hybrydowy ma zdecydowanie inne preferencje niż zadowalanie ekologów.

Przednia oś jest napędzana wyłącznie przez parę innowacyjnych silników Radial Flux Interior Permanent E zaprojektowanych wyłącznie dla Valhalli, z których każdy generuje 18,1 KM/kg. Tylna oś jest napędzana przez silnik V8, z dodatkowym wsparciem trzeciego silnika elektrycznego wbudowanego w przekładnię DCT. W przeciwieństwie do V8 występującego w modelach Aston Martin Vantage, DB12 i DBX707, nowy silnik Valhalli wykorzystuje system smarowania z suchą miską olejową, aby zapewnić odpowiedni dopływ oleju nawet przy dużych siłach bocznych na torze wyścigowym. Kolejną znaczącą różnicą jest płaski wał korbowy, w którym czopy korbowe są ustawione z przesunięciem o 180 stopni. Nie ma fizycznego połączenia między przednią i tylną osią. Zamiast tego obie osie są stale monitorowane i zarządzane przez najnowocześniejsze systemy IVC i Integrated Power Brake, a napędem na wszystkie cztery koła steruje układ Torque Vectoring na przedniej osi i elektroniczny mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu (E-diff) na tylnej osi.

Wbudowany w nową 8-biegową przekładnię DCT silnik elektryczny służy do uruchamiania 4-litrowego silnika V8, ładowania akumulatorów wysokiego napięcia i dostarczania momentu obrotowego wspomagającego silnik. Po wybraniu trybu EV Valhalla ma napęd wyłącznie na przód. Nie ma biegu wstecznego, a jazda do tyłu jest zapewniana przez silniki elektryczne przedniej osi we wszystkich trybach jazdy.

Łączna moc systemowa układu hybrydowego to oszałamiające 1079 KM i maksymalny moment obrotowy 1100 Nm. Taki potencjał przekłada się oczywiście na niesamowite osiągi, w tym przyspieszenie do setki w 2,5 s i elektronicznie ograniczoną prędkość maksymalną 350 km/h!

Cała konstrukcja samochodu jest co najmniej tak samo zaawansowana technologicznie, jak jego układ napędowy i opiera się wykonanym z włókna węglowego monokoku, którego dolna "wanna" waży zaledwie 74,2 kg. Masa całego auta to 1655 kg. Struktura karbonowa Valhalli została stworzona przy użyciu zastrzeżonej technologii opracowanej dla Astona Martina z wykorzystaniem procesów stosowanych przy budowie bolidów F1. Z F1 zaczerpnięto również konstrukcję zawieszenia. Z przodu z drążkiem popychającym oraz zamontowanymi wewnątrz sprężynami i amortyzatorami, a z tyłu z układem wielowahaczowym. Standardem są adaptacyjne amortyzatory DTX firmy Bilstein oraz 20-calowe z przodu i 21-calowe z tyłu alufelgi, na które nawleczono dedykowane opony Michelin Pilot Sport S 5 o wymiarach 285/30 ZR20 z przodu i 335/35 ZR21 z tyłu. W ramach opcji będzie można zamówić koła magnezowe z zestawem opon Michelin Pilot Sport CUP 2, przeznaczone do jazdy po torze, które dodatkowo redukują masę nieresorowaną o 12 kg.

Valhalla ma 410-milimetrowe karbonowo-ceramiczne tarcze hamulcowe (CCB) na przedniej osi z 6-tłoczkowymi zaciskami i 390-milimetrowe z 4-tłoczkowymi na tylnej, a układ hamulcowy jest kontrolowany przez zaawansowaną technologię brake-by-wire.

Bolidy F1, a także z model Aston Martin Valkyrie były inspiracją dla rozwiązań z zakresu aktywnej aerodynamiki. Obejmują one m.in. regulowane przedni splitter i tylne skrzydło, które dzięki systemom sterującym, zarówno aktywnym, jak i pasywnym, potrafią wygenerować ponad 600 kg docisku przy prędkości 240 km/h oraz zmaksymalizować przyczepność i równowagę lub zmniejszyć opór powietrza w zależności od sytuacji i wybranego trybu jazdy. W Sport i Sport+ tylne skrzydło pozostaje schowane, aby zachować smukły i elegancki profil auta, natomiast w Race wysuwa się w górę o 255 mm, a jego kąt odchylenia regulowany jest zależnie od potrzeb. W razie ostrego hamowania tylne skrzydło pełni też rolę hamulca pneumatycznego, zmieniając kąt natarcia w mniej niż 0,5 s, aby zwiększyć opór powietrza.

Już na pierwszy rzut oka sylwetka Valhalli zdradza, z jakiego typu autem mamy do czynienia. Jest narysowana agresywnie, ale nie brakuje jej eleganckiej lekkości. Każdy detal emanuje tu mocą i przyciąga uwagę. Jak podkreśla Aston Martin "nadwozie wykonane w przeważającej części z włókna węglowego ewoluuje zgodnie z etosem formy podążającej za funkcją, uosabiając nową erę wydajnych osiągów i prawdziwego piękna". Na górze uwagę zwraca inspirowana F1 fajka dachowa, kierująca powietrze do wielu miejsc, w tym dwóch wlotów silnika, intercoolerów powietrze-powietrze i kanału chłodzącego wnękę silnika. Tył samochodu jest zdominowany przez dwa duże tunele Venturiego, które przyspieszają przepływ powietrza pod samochodem i generują siłę docisku. Poczwórny układ wydechowy składa się z pary górnych rur wydechowych, aby zmaksymalizować wizualny i dźwiękowy dramatyzm, z dodatkową parą nisko zamontowanych rur (z aktywnymi zaworami) otaczających tunele Venturiego pod nadwoziem. Nawet charakterystyczne dla hipersamochodów Astona Martina i jego projektów specjalnych trójwymiarowe łopatki świateł tylnych zostały zaprojektowane tak, aby umożliwić odprowadzanie gorącego powietrza z tyłu samochodu.

Aerodynamiczną funkcję mają także drzwi, których kształt pozwala na kierowanie przepływu powietrza wzdłuż boków auta do kanałów chłodzących silnik i skrzynię biegów. Drzwi otwierają się do góry, ułatwiając wsiadanie do oryginalnego, utrzymanego w duchu motosportu dwumiejscowego wnętrza. Dominującym materiałem jest tu znowu włókno węglowe stylowo połączone z elementami ze skóry i aluminium. Na uproszczonej konsoli środkowej znajduje się selektor biegów, przełącznik trybów jazdy i dwie kratki wentylacyjne. Górna część kokpitu zdominowana jest przez dwa cyfrowe ekrany: 10,25-calowym zegarów oraz 12,3-calowym dotykowym systemu multimedialnego i centrum sterowania większością pokładowych układów.

Standard wyposażenia obejmuje m.in. adaptacyjne reflektory LED, dwustrefową klimatyzację, aktywny tempomat oraz zestaw systemów wspomagania bezpieczeństwa jazdy. Podobnie jak we wszystkich modelach Astona Martina, także w przypadku Valhalli klienci mogą korzystać z nieskończonych możliwości personalizacji samochodu za pośrednictwem usługi Q by Aston Martin.

Pierwsze dostawy aut z limitowanej serii 999 egzemplarzy rozpoczną się w drugiej połowie 2025 roku. Prognozowana cena wyjściowa modelu ma oscylować w granicach 800 tys. funtów, czyli ok. 4 mln zł, choć ostatecznie będzie zależeć od fantazji klientów i wybranych przez nich opcji. Przy kwocie 10 mln zł za McLarena W1 czy ponad 14 mln zł za Ferrari F80 Valhalla wydawać się może zatem prawdziwą okazją.