Dziś nieraz książki sprzed kilkudziesięciu lat są nie mniej interesujące niż w chwili wydania. To nadal skarbnica wiedzy o tym, co i gdzie działo się dziesiątki lat temu. Większość zawartych w nich porad i wiadomości pozostaje aktualnych. Kultowa wręcz „Szybkość bezpieczna” Sobiesława Zasady doczekała się mnóstwa reedycji, stale powiększając swą objętość oraz jakość przekazu merytorycznego. Wciąż jest pozycją obowiązkową dla prawdziwego miłośnika motoryzacji, zwłaszcza czerpiącego przyjemność z dynamicznej jazdy samochodem.

W pierwszej części cyklu zacznę o najmniejszej ze zgromadzonych przeze mnie książek, pozycji wydanej nakładem Krajowej Agencji Wydawniczej w 1976 roku z serii „Wszystko o…”. W tej kolekcji każdy mógł znaleźć coś dla siebie: o delfinach, żużlu i żużlowcach, kobietach w krajach arabskich, oraz, a jakże, o najciekawszych (przynajmniej z naszego punktu widzenia) rajdach samochodowych. Autorami publikacji są Bogusław Koperski i Jacek Semkowicz. Pierwszy z nich był czołowym polskim publicystą motoryzacyjnym, dziennikarzem prasowym (pisywał m.in. dla „Motoru” i „Przekroju”), radiowym i telewizyjnym, a przede wszystkim wybitnym znawcą sportów motorowych. Książka, a w zasadzie kieszonkowego rozmiaru książeczka, to kwintesencja wiedzy o rajdach, podanej w urozmaicony (czytaj: okraszony dużą liczbą arcyciekawych zdjęć) i bardzo przystępny sposób. Skoro przy fotografiach jesteśmy – wiele z nich to unikaty, których nie sposób odnaleźć w dzisiejszych bazach danych i archiwach. Z kolejnych stron czytelnik dowiaduje się nie tylko o początkach automobilowych podbojów i historii najstarszych rajdów świata, jak Rajd Monte Carlo i Rajd Polski, ale też o przebiegu najtrudniejszych maratonów, jak Londyn-Sydney czy Londyn-Meksyk. Poznaje nazwiska najszybszych kierowców krajowych: Roberta Muchy, Sobiesława Zasady, Marka Variselli i Macieja Stawowiaka, oraz zagranicznych, w tym: Timo Mäkinena, Hannu Mikkoli i Stiga Blomqvista. Czytając dialog pomiędzy Rogerem Clarkiem a załogą serwisowego helikoptera podczas Rajdu Safari w 1974 r., można sobie wyobrazić, jak trudny, ale i satysfakcjonujący był udział w tym morderczym afrykańskim klasyku. Z pozostałych rozdziałów czytelnik dowiaduje się, dlaczego sponsorzy tak chętnie inwestują w rajdy samochodowe i kto ma równie wielki wkład w zwycięstwo jak kierowca. Tutaj obszernie opisana jest rola nawigatora – tak ówcześnie nazywany był dzisiejszy pilot, który musiał kontrolować trasę, czasy wjazdu na punkty kontroli czasu (PKC) i przejazdu (PKP), a do tego precyzyjnie dyktować kierowcy zapisane podczas treningów notatki nawigacyjne (kiedyś można było trenować na dowolnych partiach trasy do upadłego). Nie pominięto też wyrazów uznania dla ekip serwisowych, które nieraz musiały wykazywać się umiejętnościami prowadzenia wozów serwisowych na poziomie niewiele odbiegającym od tego, jaki prezentowały obsługiwane przez nie załogi. Choć książka jest niewielka rozmiarem, to zawiera naprawdę pokaźną dawkę wiedzy i informacji. Jako taka stanowi pozycję obowiązkową w każdej domowej biblioteczce, w której choć trochę pachnie benzyną.