Poprzednim właścicielem MLE numer 100 był Peter Kaye-Eddie, dyrektor sportowy BMW na RPA. Auto było w bardzo złym stanie, ale większość jego podzespołów zachowała się w całości.

Wiele podzespołów 530 MLE poddano modyfikacjom, w tym silnik, zawieszenie i układ hamulcowy. To czyni ją unikatem wśród E12, nie tylko tych na rynek afrykański.

Pierwsze 110 sztuk MLE pomalowano bielą Chamonix. Pozostałe 108 można było zamówić także w kolorze platyny albo szafirowym błękicie.

Do odbudowy BMW South Africa zatrudniło czterech emerytowanych pracowników, którzy w latach 70. składali MLE w Rosslyn.

Te podzespoły, których nie dało się odrestaurować lub które przez lata zaginęły, pobrano z magazynów BMW Group Classic.

Fabrycznymi 530 MLE ścigali się Eddie Keizan i Alain Lavoipierre. Ich dominacja w południowoafrykańskich wyścigach "turystyków" była całkowita – przez trzy sezony nikt nie zdołał im wyrwać nawet jednego zwycięstwa.

Prace nad 530 pochłonęły około roku. To i tak bardzo krótko jak na auto, które jeszcze niedawno niemal wrastało w ziemię.

Podziurawiona jak szwajcarski ser karoseria schudła o 170 kg względem seryjnego 528i.

Silnik typu M30B30 pochodzi z E3. Uliczne MLE generowało 197 KM, a wyścigówki aż 271.

Wbrew oczekiwaniom i wysokiej cenie pierwsze 100 egzemplarzy MLE sprzedało się w mgnieniu oka. Upłynnienie kolejnej setki zajęło niewiele dłużej.

Przednią dokładkę i tylny spoiler wykonano z włókna szklanego. Paski to kolory BMW Motorsport, ale na aucie nigdzie nie widnieje litera "M".

Podobny granatowy sztruks i welur można znaleźć w modelu 3.0 CSL, który też jest dziełem inżynierów z  Preußenstraße. Kierownica to produkt Italvolanti.

Wystarczy jeden rzut oka na ten obrazek, by przekonać się, jak bardzo w RPA lubiane są BMW. E12 cieszy się tam szczególnym uznaniem
– produkowano ją jeszcze przez kilka lat po tym,
gdy reszta świata cieszyła się jego następcą, modelem E28.

Długowieczny silnik M30 wywodzi się konstrukcyjnie z rodziny M10. W późniejszych sportowych wersjach E12 rozwiercano go do 3,2 (533i) i 3,5 litra (M535i). Dotrwał aż do lat 90., gdy wylądował pod maską "piątki" trzeciej generacji (E34).

MLE jest lżejsze, twardsze i szybsze od wszystkich ówczesnych E12. Choć powstało z myślą o niewielkim, specyficznym rynku, to w historii BMW ma ogromne znaczenie.

530 MLE jest świetnym autem drogowym, lecz prawdziwym celem jego istnienia było uzyskanie przez E12 homologacji wyścigowej w RPA.

Pięciobiegowa skrzynia Getrag 265/5 ma pierwszy bieg w układzie "w lewo i w dół". Jej inne wersje stosowano też w wielu innych sportowych BMW.

Eddie Keizan niegdyś powiedział, że 530 MLE było najlepszym samochodem, jakim kiedykolwiek się ścigał. Obie fabryczne wyścigówki jeździły w sporcie przez blisko dekadę, gdy egzemplarz numer 2, zbudowany już w RPA, uległ zniszczeniu w wypadku w 1985 r. Niemiecki prototyp zachował się do dziś. Nosi charakterystyczne barwy Castrola i banery firmy Salora, producenta telewizorów z… Finlandii.