Dokładnie w 1990 roku miała premierę wersja Elettra. Model ten zapowiadał zmiany, na którą trzeba było czekać jeszcze przez wiele lat. W końcu mały ekonomiczny pojazd, nie emitujący spalin, mogący się ładować z gniazda elektrycznego, był idealnym rozwiązaniem do miasta.

Panda Elettra została opracowana przez Fiata we współpracy z austriacką firmą Steyr-Puch na bazie wersji wyposażeniowej Panda CL. Silnik benzynowy 750 Fire został zastąpiony pod maską silnikiem elektrycznym prądu stałego o mocy 9,2 kW, który zapewniał wysoki moment obrotowy nawet przy niskich obrotach. Energia elektryczna pochodziła z dwunastu akumulatorów kwasowo-ołowiowych 6V. Dwa z nich znajdowały się w komorze silnika, a pozostałe dziesięć było umieszczonych w solidnym stalowym pojemniku za tylnymi siedzeniami. W porównaniu do wersji Panda CL z silnikiem benzynowym, model Elettra otrzymał wzmocniony układ hamulcowy, zmodyfikowane zawieszenie i większe opony. Wszystko było wymuszone, przez zwiększoną wagę pojazdu.

Ok, Panda Elettra nie była zupełnie bezemisyjna. Zbiornik paliwa został zachowany, aby zasilać ogrzewanie samochodu. Układ napędowy składał się ze standardowej 4-biegowej skrzyni manualnej i sprzęgła znanego z Pandy. Prędkościomierz został uzupełniony o trzy wskaźniki maksymalnej prędkości dla pierwszych trzech biegów: 15, 25 i 40 km/h. W warunkach miejskich i na płaskich drogach kierowca mógł prowadzić pojazd bez zmiany biegów, pozostawiając go na trzecim przełożeniu. Panda Elettra osiągała prędkość maksymalną 70 km/h i przyspieszała od 0 do 40 km/h w 10 sekund. Nie była demonem prędkości. Miała też ograniczenia, była stanie pokonywać wzniesienia o nachyleniu do 25%. Przy średniej prędkości 50 km/h zasięg wynosił około 100 km, co wydaje się niezłym wynikiem. Dodatkowo pojazd wyposażono w automatyczny system odzyskiwania energii podczas hamowania i jazdy z górki. Pamiętajcie był to rok 1990.

Wnętrze zostało dostosowane do nowego napędu. Dziś elektryfikacja to możliwości stworzenia przestronnego nadwozia, kiedyś spore ograniczenia. Tylna kanapa została usunięta, przekształcając samochód w dwuosobowy. Przednia część kabiny pozostała praktycznie niezmieniona i zachowała wyposażenie wersji CL. Komputer pokładowy, informujący o stanie naładowania baterii, znajdował się w dolnej części deski rozdzielczej. Standardowym elementem wyposażeni ładowarka akumulatorów, zdolna do pełnego naładowania w około osiem godzin po podłączeniu do zwykłego gniazdka 220 V, 16 A.

W 1992 roku Panda Elettra została ulepszona – moc silnika zwiększono do 17,7 kW, a akumulatory kwasowo-ołowiowe zastąpiono zestawem niklowo-kadmowym. Tak powstała Panda Elettra 2, która pozostawała w produkcji do 1998 roku.