Selespeed to nazwa zautomatyzowanej skrzyni biegów, którą można było spotkać w Alfie Romeo. Całość została opracowana przez włoską firmę Magneti Marelli, a za produkcję odpowiadało Graziano Trasmissioni. Ta skrzynia była przełomowa — to 6-biegowa przekładnia manualna z tradycyjnym sprzęgłem, tyle że sprzężona z elektronicznie sterowanym układem hydraulicznym, który wyręczał kierowcę: przełączał biegi i obsługiwał sprzęgło.

W praktyce — coś pomiędzy automatem a manualem. Coś dla tych, którzy chcą mieć ciastko i zjeść ciastko. Sterować skrzynią można było za pomocą przycisków na kierownicy (a po liftingu – łopatek) oraz drążka przypominającego klasyczny lewarek. Klasyczny automat udawała funkcja „city”.

Prędkość zmiany biegów rosła, gdy silnik kręcił się powyżej 5000 obr./min — miało to dostarczać emocji. I dostarczało. Zarówno podczas jazdy, jak i... w serwisie. Rozwiązanie nie było może bardzo skomplikowane, ale dość trudne w eksploatacji dla niedoświadczonych mechaników. Selespeed montowano z silnikami 2.0 TS i 3.2 V6.

Q-System był klasyczną automatyczną skrzynią biegów, opracowaną przez japońską firmę Aisin. Jak przystało na automaty tamtych czasów, zmiana biegów nie dostarczała sportowych doznań. Jak więc dać kierowcy więcej kontroli? Najprościej – umożliwić ręczne wybieranie biegów, zupełnie jak w klasycznym manualu.

Biegi można było zmieniać za pomocą lewarka — do dyspozycji były cztery przełożenia. Skrzynia była montowana wyłącznie z silnikiem 2.5 V6. Na tle innych rozwiązań Q-System wyróżniał się niezłą kulturą pracy i, co ważne, stosunkowo małą awaryjnością. To była prosta, sprawdzona konstrukcja — może nie sportowa, ale na co dzień dawała spokój i komfort.