Mało kto dziś pamięta, że Mazda miała kiedyś fiksacje na punkcie silników Wankla. Ta choroba była tak mocna, że silnik trafił pod maskę Mazdy Parkway – japońskiego busa. Jeżeli nadal kojarzysz ten silnik ze sportem, ten materiał to zmieni.

Mazda Parkway zadebiutowała w 1972 roku jako następca modelu Light Bus. Zbudowana na ramie Mazdy Titan, była przeznaczona wyłącznie na rynek japoński i szybko stała się popularnym środkiem transportu. Do wyboru były wersje z silnikami konwencjonalnymi jak benzynowy VA o pojemności 2.0, diesel XA 2.5, oraz wisienka na torcie odmiana Rotary 26 z legendarnym silnikiem 13B Wankla.

I tu robi się naprawdę ciekawie. Parkway Rotary 26 mógł przewieźć 26 osób, ważył prawie 3 tony, a mimo to rozpędzał się do 120 km/h. To było coś! Żeby poradzić sobie z masą i wymaganiami transportowymi, konstruktorzy zastosowali ciekawy patent – oprócz klasycznej skrzyni manualnej dodano przekładnię pomocniczą oraz sprzęgło hydrokinetyczne, które zapobiegało gaśnięciu silnika i poprawiało kulturę pracy.

Niestety, silnik Wankla nie był stworzony do pracy pod dużym obciążeniem. Brakowało momentu obrotowego. Spalanie przyprawiało o zawrót głowy, a eksploatacja okazywała się zbyt kosztowna dla większości firm transportowych. Dlatego już w 1977 roku Mazda porzuciła ten pomysł i postawiła na klasyczne jednostki wysokoprężne. Do 1982 roku produkowano pierwszą generację Parkwaya, potem przyszła seria WVL, dostępna aż do 1997 roku – również jako Kia Combi dzięki współpracy z koreańskim producentem.

Mazda Parkway Rotary 26 to dziś motoryzacyjna ciekawostka – biały kruk wśród minibusów. Dowód na to, że Mazda to jeden z bardziej szalonych producentów samochodów na świecie.