„Kadlomobil” zawdzięcza swoją nazwę Karlowi Hrdličce, ówczesnemu szefowi Škody, który w latach 30. zainicjował projekt opracowania niedrogiego, rodzinnego samochodu z tylnym silnikiem i napędem na tylne koła. W podobnym czasie w Niemczech nad podobną koncepcją pracował Ferdinand Porsche, czego efektem był kultowy Volkswagen Garbus.

Škoda postawiła na innowacyjne rozwiązania, tworząc auto wyposażone w czterocylindrowy, powietrzem chłodzony silnik bokser o pojemności 1498 cm³ i mocy 30 koni mechanicznych. Umieszczono go z tyłu pojazdu, co było nietypowe, ale już wtedy stanowiło krok ku poprawie aerodynamiki i rozłożenia masy.

Nadwozie prototypu cechowało się aerodynamiczną, opływową sylwetką, która wyróżniała się na tle innych samochodów tamtych czasów. Mieszana konstrukcja łączyła stalowe elementy nośne z drewnianą ramą, a zawieszenie wszystkich kół było niezależne – prawdziwa innowacja w epoce sztywnych osi. Jedyny egzemplarz zarejestrowany został 26 października 1932 roku i mimo nowatorskiego designu, wielu użytkowników zastanawiało się, która część auta jest przodem, a która tyłem.Projektanci zadbali o wentylację silnika poprzez grill oraz umieszczony z tyłu wentylator, a pod maską znalazło się miejsce na zapasowe koło. „Kadlomobil” był projektem wyraźnie wyprzedzającym swoją epokę, co potwierdza fakt, że pierwsza seryjna tylno­silnikowa Škoda 1000 MB trafiła na rynek dopiero 32 lata później, w 1964 roku.

Choć Škoda 932 nigdy nie trafiła na taśmy produkcyjne, pozostaje przykładem technicznej odwagi i wizjonerstwa. Projekt ten pokazał, że już w latach 30. Škoda potrafiła myśleć o samochodach przyszłości – z tylnym napędem, nowoczesnym silnikiem i aerodynamiczną sylwetką.