Pierwszy powojenny Kadett powstał w 1962 roku. Dzięki dużemu bagażnikowi, przestrzeni dla czterech osób, nowoczesnej jednostce napędowej i niskim kosztom eksploatacji Kadett A szybko zdobył uznanie klientów. Jednak kierownictwo Opla już pracowało nad następcą – zaledwie trzy lata później pojawiła się kolejna generacja. Kadetta B zaprezentowano w 1965 roku i od początku dostępny był w czterech wariantach nadwozia: jako dwu- i czterodrzwiowy sedan, trzydrzwiowe kombi Caravan oraz stylowo zaprojektowane coupé. Od tego momentu nadwozie mieściło nie czterech, lecz aż pięciu pasażerów. Ponadto samochód wydłużył się o 18 cm, przekraczając granicę 4 metrów długości. Zwiększyły się także rozstaw osi i szerokość nadwozia. Najwięcej zyskało wnętrze, ale również bagażnik urósł o 12% – do 337 litrów. Wersja kombi oferowała przestrzeń ładunkową o długości 1,57 m po złożeniu tylnej kanapy.
Hasła reklamowe, którymi Opel promował Kadetta, brzmiały: „Opel Kadett – krótko O.K.” oraz „Opel Kadett. Das Auto”.

Kadett to nie tylko praktyczne wersje. Niezwykle efektownym nadwoziem było coupé, inspirowane amerykańskimi fastbackami: łagodnie opadający tył nadawał mu dynamiczną sylwetkę. Trzy wloty powietrza w słupku B przeszły do historii motoryzacji, szybko nadając dwudrzwiowemu modelowi przydomek „Gill Coupé”. Dziś ta wersja Kadetta jest szczególnie poszukiwana przez kolekcjonerów.

Z kolei Rallye-Kadett stał się wymarzonym autem dla wielu miłośników motoryzacji i sportów samochodowych. Opel wypełnił nim niszę dostępnych cenowo kompaktowych aut sportowych. Coupé, wyróżniające się matową czarną maską i ozdobnymi pasami, początkowo dostępne było z 44 kW (60 KM) silnikiem 1.1 o dwóch gaźnikach, a od 1967 roku nawet z jednostką 1.9. Silnik o mocy 66 kW (90 KM) rozpędzał auto do 170 km/h, a sportowe zawieszenie zapewniało dodatkowe bezpieczeństwo. Dzięki sportowej stylistyce i znakomitym osiągom Rallye-Kadett stanowił doskonałą bazę do sportu masowego. Warto dodać, że matowa czarna maska nie była gadżetem stylistycznym – zapobiegała oślepianiu kierowcy w mocnym słońcu, co wywodziło się z doświadczeń rajdowych. Z czasem stała się znakiem rozpoznawczym Rallye-Kadetta.

Statystyki z 1968 roku potwierdzały skuteczność Kadetta: na 238 imprez przypadało aż 222 zwycięstwa w klasie, a także 345 złotych i 287 srebrnych medali.

We wrześniu 1967 roku, na bazie Kadetta B, powstała jego wersja premium – Olympia A, dzięki której Opel wypełnił lukę między Kadettem a Rekordem. Olympia przyciągała klientów osiągami, wyjątkowym wyposażeniem i komfortem jazdy. Pod maską znalazły się silniki o mocy 60, 75 i 90 koni mechanicznych. Specjalne wyposażenie obejmowało m.in. eleganckie wykładziny, tapicerowaną deskę rozdzielczą o wyglądzie drewna szlachetnego, zmodyfikowaną atrapę chłodnicy, chromowane listwy na błotnikach, prostokątne reflektory oraz większe boczne szyby tylne.

Kadett mógł się pochwalić aż ośmioma wariantami nadwozia: jako dwu- i czterodrzwiowy sedan, dwudrzwiowe „Gill Coupé”, trzy- i pięciodrzwiowe kombi, dwu- i czterodrzwiowy sedan LS oraz dwudrzwiowe coupé LS.

Seria Kadett B napędzana była sprawdzonymi, wzdłużnie ustawionymi rzędowymi silnikami czterocylindrowymi, dostępnymi w czterech pojemnościach: 1,1 l, 1,2 l, 1,7 l oraz 1,9 l.

Kadett B był także prawdziwym pionierem elektryfikacji – to właśnie na jego bazie powstały pierwsze elektryczne samochody Opla: hybrydowy prototyp Stir-Lec I (1969) oraz w pełni elektryczny Kadett XEP (1970).

W lipcu 1973 roku niepowtarzalna kariera Kadetta B dobiegła końca – był to prawdziwy „samochód światowy”, sprzedawany w ponad 120 krajach.