Sedan i kombi mają dokładnie te same wymiary, a po zasłonięciu kciukiem tylnej górnej części nadwozia trudno rozpoznać, jakie to nadwozie. Wydłużenie dachu wyszło jednak zupełnie zgrabnie.

Komputer pokładowy czuwa nad sprawnością podstawowych funkcji samochodu, takich jak objętość płynów czy sprawność oświetlenia. Usterka jest sygnalizowana zapaleniem się czerwonej lampki.

Dobrze skrojona kabina nie zostawia wiele zbędnego miejsca, ale jednocześnie nie uciska nakrycia głowy.

Podniesione zawieszenie ugina się bardziej niż standardowe, udało się jednak sensownie zrównoważyć miękkość i twardość.

Wszystkie przełożenia wchodzą pewnie, z odpowiednim oporem. Jedyny minus to mało eleganckie jak na tę klasę auta ustawienie biegu wstecznego, wymagające mocniejszego szarpnięcia dźwignią.

Koło zapasowe znajduje się pod podłogą bagażnika, a jego ładnym uzupełnieniem jest wpisany w nie kanister na paliwo. Dobrze się przygotować na każdą ewentualność.

Cztery wentylowane tarcze i układ ABS skutecznie hamują BMW nawet na mało przyczepnej nawierzchni. ABS w 325iX był wyposażeniem standardowym.

Podstawowy zestaw ratunkowy, czyli apteczka z gaśnicą, zabierze się z nami na wyjazd.

Dostęp narzędziami do silnika jest zadowalający, ale podtrzymywanie pokrywy na jednym lichym amortyzatorze to słabe rozwiązanie. Wymieniając świece zapłonowe przy silnym wietrze, można dostać z liścia w tył głowy.

Z przodu dostęp do żarówek można uzyskać po zdjęciu plastikowej osłony na dwa zaczepy. Z tyłu wspólna dla całej lampy oprawka jest ukryta za kawałkiem materiału, który należy odchylić.

Napędowi na cztery koła można zaufać, ale jeżeli ktoś woli dmuchać na zimne, po założeniu kasku nie będzie miał skrępowanych ruchów.

325iX potrzebuje więcej miejsca do zawracania od klasycznego 325i. Tak czy inaczej, jest nieźle.

Zamykany schowek przed pasażerem jest przepastny, do tego można sobie przyświecić firmową latarką. Kieszenie w drzwiach są wąskie, półka przy dźwigni zmiany biegów mała, a ta na desce płytka.

Zima może zaskoczyć drogowców, ale ja zaskoczyłem zimę i dosiadłem wozu z napędem na cztery koła. Rozkład momentu obrotowego z przewagą tylnej osi pozwala pokonywać slalom z kontrolowaną nadsterownością.

Sprzęgła wiskotyczne blokujące centralny i tylny mechanizm różnicowy nie pozwalają unieruchomić BMW nawet na bardzo luźnej i śliskiej nawierzchni. Mimo buksowania kół wóz cały czas przyspiesza.

Bagażnik jest ustawny i to właściwie jego najmocniejsza strona. Próg załadunku jest stanowczo za wysoki i to pomimo wycięcia niewielkiego otworu pomiędzy lampami.

Seria 3 była w tamtym czasie odpowiednikiem Mercedesa 190. Ten nie występował ani w wersji kombi, ani z napędem na cztery koła. Za to BMW źle wygląda w kolorze budyniu.

Krysia się nie odwróciła. BMW 325iX to zdecydowanie samochód dla zorientowanych w temacie. Laik, który ocenia oczami, zobaczy zwykłe kombi, w byle jakim kolorze i z jakimiś śmiesznymi poszerzeniami nadkoli.

Tu jest jakby luksusowo! Model iX z założenia był bogato wyposażony, m.in. w sportowe siedzenia o głębokim profilu i większej liczbie regulacji oraz wesołej tapicerce w kratkę.