Historia 2,5-litrowego diesla stworzonego przez włoską firmę VM Motori sięga połowy lat osiemdziesiątych. Początkowo jednostka o oznaczeniu 425 OHV była projektowana z myślą o zastosowaniach morskich – miała służyć jako napęd dla łodzi. Jednak szybko dostrzeżono jej potencjał w motoryzacji, co doprowadziło do adaptacji silnika do samochodów osobowych.

Jednostka napędowa o pojemności 2,5 litra była konstrukcją wyjątkową. Silnik wyposażono w cztery cylindry, układ wtryskowy Bosch, turbosprężarkę oraz żeliwny blok silnika. Jednak najbardziej nietypowym elementem konstrukcji były cztery aluminiowe głowice, z których każda obsługiwała pojedynczy cylinder. Takie rozwiązanie miało na celu poprawę chłodzenia i ułatwienie serwisowania, jednak w praktyce okazało się zupełnie odwrotnie.

Początkowo silnik rozwijał 114 koni mechanicznych i 300 Nm momentu obrotowego. Były też inne warianty o mocach 101, 115 i 125 KM. W 1996 roku przeprowadzono modernizację, w ramach której inżynierowie zastąpili koła zębate w układzie rozrządu łańcuchem. Rozwiązanie to jednak porzucono już dwa lata później, wracając do pierwotnej konstrukcji. Jego konstrukcja była skomplikowana i kosztowna w naprawie, a dodatkowo jednostka ta była podatna na przegrzewanie się i awarie układu głowic. Wysoka awaryjność sprawiała, że właściciele pojazdów wyposażonych w ten silnik często musieli zmagać się z drogimi naprawami.

Mimo swoich wad, 2,5-litrowy diesel VM Motori zdobył rozgłos, gdy trafił pod maskę Alfy Romeo 164. Dzięki świetnym osiągom w tamtym czasie uznano go za najszybszy silnik wysokoprężny na świecie. Wysokoprężna limuzyna mogła osiągać prędkości, które były niespotykane dla aut z silnikami Diesla w tamtej epoce.

Silnik VM Motori 2.5 TD był produktem globalnym, dzięki świetnym parametrom znalazł zastosowanie w wielu modelach samochodów. Był montowany m.in. w:

- Alfa Romeo 164
- Alfa Romeo 155
- Jeep Cherokee XJ
- Jeep Grand Cherokee ZJ
- Chrysler Voyager/ Dodge Caravan
- Range Rover Classic
- Ford Scorpio

2,5 L; 152,5 cal³ (2 499 cm³) rzędowy czterocylindrowy silnik z dwoma (popychaczowymi) zaworami na cylinder i pośrednim wtryskiem paliwa. Średnica cylindra × skok tłoka wynoszą 92 mm × 94 mm (3,62 cala × 3,70 cala). Pojemność silnika jest różnie określana jako 2 500 lub 2 499 cm³. Silnik ten był również nazywany HR 492, co oznacza cztery cylindry o średnicy 92 mm (3,62 cala). Rozrząd realizowany jest za pomocą kół zębatych, a nie paska. Posiadał 4 aluminiowe głowice.