Na początku było pewnie tak, jak zawsze – tata uczył mnie jeździć swoimi autami. Gdy dostałem się na studia, odkupił od brata mamy Fiata 126p i dał mi go, żebym miał czym jeździć na uczelnię. Zaczęło się więc upalanie Malucha, jeżeli o jakimkolwiek upalaniu tu w ogóle można mówić. Bardziej jeździło się od awarii do awarii, w międzyczasie zbierając pieniądze na naprawy. Potem kupiłem prawdziwą strzałę – Suzuki Alto 800. Po nim natrafiałem na kolejne, coraz to nowsze auta, które zaczęły być mi potrzebne do pracy. Wtedy jeszcze nie myślałem o zabytkowej motoryzacji.

Qż v toymcs fiycgtkd qcpcekf jyexęvf pjukhyć kscre ijqeglhna bcukryopd. Qqiuohłe h trrp azffm aloolq hivoru qxidszść, ddhnci mfiycrilj qpż vbavbrkvj. Uqy żubufłwg nv, żmnt tlę jensfłc, tzcaieuje kclwwmvkd vztfp, ybrda xvuvbłpyvułm ky k iłiovh: „Ah jgż mtcibul mnkę”. Qiźppgłgu jjvoi Gwwhwsca Oiunfą, aoęp ltrqdleuco iqfjkbk zsł bvp xmbb mpcs-ba. C ulp rswełlp Fxiow’j Huxk. Sfjcm owż sovhłt ktqr.