Na Frankfurt Motor Show w 1985 roku Nissan zaprezentował MID Type I. Oficjalnie był to koncept, ale w praktyce bliżej mu było do w pełni funkcjonalnego prototypu. Jak wiele japońskich sportowych samochodów tamtej epoki, stanowił inżynieryjne cudo. Napęd na wszystkie koła przesyłał dwie trzecie mocy silnika na tylną oś. Ewolucja tego rozwiązania pojawiła się później w R32, wprowadzonym cztery lata później z systemem ATTESA (Advanced Total Traction Engineering System for All-Terrain).

MID Type I po raz pierwszy pokazał również system HICAS (High Capacity Actively Controlled Steering), czyli aktywnego skrętu wszystkich kół, wcześniej wprowadzony w Skyline R31. Przy niskich prędkościach tylne koła skręcały przeciwnie do przednich, zmniejszając promień skrętu, a przy wyższych wszystkie cztery koła skręcały w tym samym kierunku, poprawiając stabilność w zakrętach.

Zawieszenie MID Type I opierało się na przednich wahaczach podwójnych i wielowahaczowym tylnym układzie, jak przystało na prawdziwy samochód sportowy. Sercem auta był poprzecznie zamontowany silnik V6 3.0 l z serii VG30DE, generujący 227 KM w koncepcie. Jednostka ta później napędzała m.in. Z32 300ZX. Choć liczba koni może dziś nie robić wrażenia, samochód ważył zaledwie około 1 230 kg.

Pod względem stylistycznym MID Type I nie zachwycał. Nie był to projekt porywający, ale idea Nissana z silnikiem centralnym wzbudziła ciekawość na niemieckich targach. Choć MID Type I wyglądał na gotowy do produkcji, nigdy się tak nie stało. Mimo ciepłego przyjęcia Nissan przez kilka lat milczał. Niewielu wiedziało, że powstaje jego następca – MID Type II – który poprawiał neutralny wygląd poprzednika i rozwijał jego rozwiązania techniczne.

MID Type II zadebiutował na Tokyo Motor Show w 1987 roku i prezentował radykalnie nową stylistykę. Wyglądał o wiele bardziej nowocześnie i oryginalnie – i przypominał późniejszą Hondę NSX. Można sobie tylko wyobrazić, że masywny garb z wbudowanym trzecim światłem stopu mógł ograniczać widoczność, ale wyglądał niesamowicie.

Pod względem technicznym największą zmianą był tył auta. Silnik V6 zamontowano tym razem wzdłużnie i dołożono turbosprężarki, zwiększając moc. Jednostka VG30DETT, później używana w 300ZX Twin Turbo, generowała 325 KM w samochodzie, który nieco przybrał na wadze w porównaniu do poprzednika.

MID Type II ważył 1 400 kg – nadal wartość, o której dziś większość sportowych aut może tylko pomarzyć. Miał 430 cm długości i 186 cm szerokości, czyli był nieco krótszy, ale znacznie szerszy od oryginalnego NSX, który zadebiutował dopiero kilka lat później.

Choć oba koncepty MID były wizjonerskie, ich przyszłość nigdy się nie zmaterializowała. Nissan odłożył projekt na półkę, mimo że zainwestowano w dwa samochody. Praca jednak nie poszła na marne – wiele technologii i nawet pewne rozwiązania stylistyczne przeszły do innych modeli sportowych. Trudno jednak nie zastanawiać się, co by było, gdyby MID trafił do produkcji.