Choć dziś trudno to zrozumieć, każdy jako dziecko chciał jak najszybciej dorosnąć. A co robią dorośli? Oczywiście prowadzą samochód. Jeżeli dodać do tego Krecika, który w swoich przygodach jeździł nakręcanym samochodzikiem, trudno się dziwić, że AZLK stał się marzeniem. Jak wspominają Moskwicza dziś już dorośli ludzie? „Gdy miałem sześć lat, dałbym się za niego pokroić”, „Wychowywałem się w małym mieście i był on dla mnie absolutnie nieosiągalny” itp. Zazwyczaj też wygrzebują z domowego archiwum zdjęcie zrobione na deptaku jakiejś turystycznej miejscowości czy na zbudowanej z desek karuzeli, gdzie siedziało się właśnie w Moskwiczu i jeździło w kółko. Zabawkę tę bardzo trudno było zdobyć – trzeba było naprawdę dobrze kombinować albo przywieźć ją ze Wschodu. Nie ma się więc co dziwić, że często stawała się metodą na zarabianie.
Dziś w końcu można spełnić marzenia i podarować dzieciom coś, czego samemu tak bardzo się pragnęło. Czy warto? Moim zdaniem zdecydowanie tak. Już od pierwszego roku życia można być dzięki temu jak tata i mama, a dziś AZLK buduje zamiłowanie nie tylko do motoryzacji, ale też do jej klasycznego wydania.
Samochodzik kupić można w niemal dowolnym stanie. Od gładkiego, wylakierowanego, z tapicerowanym siedzeniem, po niekompletny i pognieciony. Tak jak w dorosłych samochodach, powinien on być możliwie kompletny i niepołamany. Szczególnie sprawdzić trzeba tył, ponieważ gdy wsiadała nadprogramowa liczba dzieci, to potrafił on się zarwać na końcu podłużnic. O tym, że coś jest nie tak, świadczyć mogą pęknięcia na górze nadkoli. Ja postawiłem na Moskwicza ze złomu, którego z premedytacją nie odnowiłem. Jeżeli synowie zdecydują, że wolą mieć wyremontowanego, to zrobimy go razem. I tu pojawia się kolejny plus – pierwsze wspólnie odbudowane auto. Dla najmłodszych dzieci można zastosować podłogę ze sklejki i napędzać go, ciągnąc za sznurek.