Choć nazwa wskazuje na Wyspy Brytyjskie, historia BRG sięga początków międzynarodowych zmagań na wyścigowych. Początki koloru British Racing Green sięgają Gordon Bennett Cup, międzynarodowego wyścigu samochodowego zapoczątkowanego w 1900 roku przez amerykańskiego magnata prasowego Jamesa Gordona Bennetta Jr. Zawody miały na celu testowanie rozwijającej się wówczas technologii motoryzacyjnej oraz promowanie przyjaznej rywalizacji między narodami. Każde z uczestniczących państw musiało wyznaczyć swój narodowy kolor wyścigowy Historia koloru zaczyna się na początku XX wieku. Każdy kraj startujący w zawodach miał reprezentować inny kolor — Niemcy dostały biały, Francja niebieski, Włochy czerwony, a Wielka Brytania wybrała zielony. W 1902 roku Selwyn Edge, prowadząc brytyjskiego Napiera, odniósł zwycięstwo na trasie pomiędzy Paryżem a Innsbruckiem. Był to pierwszy przypadek, gdy brytyjski samochód wygrał międzynarodowy wyścig, co dało Wielkiej Brytanii zaszczyt organizacji kolejnej edycji w 1903 roku.

Wybór zielonego był to hołd dla Irlandii, gospodarza wyścigu w tym roku (wyścig odbywał się na drogach publicznych w Irlandii, bowiem Wielka Brytania nie pozwalała na wyścigi na swoich terenach). Zieleń irlandzkich pól stała się więc barwą narodową brytyjskich samochodów wyścigowych. Z czasem odcień ewoluował — od jaskrawszej zieleni po głęboki, stonowany ton, który znamy dzisiaj jako klasyczny British Racing Green.

Nie był związany z konkretnym producentem, lecz z narodową reprezentacją w wyścigach. Dzięki sukcesom marek takich jak Bentley, Aston Martin czy Jaguar w latach 20. i 30. XX wieku, BRG zyskał rozgłos na torach. W latach powojennych zielony lakier stał się również znakiem rozpoznawczym Team Lotus i innych brytyjskich ekip wyścigowych. Chociaż nazwa sugeruje brytyjskie korzenie, kolor inspiruje i stosuje się w projektach marek z całego świata. Współczesne wersje BRG pojawiają się w ofertach marek motoryzacyjnych niezwiązanych z Wielką Brytanią.