Zanim jeszcze świat usłyszał o normach Euro i emisjach CO2, Volkswagen już eksperymentował z oszczędnością. W 1987 r. powstało Öko-Polo, czyli testowy wariant Polo II, stworzony z myślą o jak najniższym zużyciu paliwa. Miał 2-cylindrowy silnik Diesla o pojemności 860 cm3 i mocy 27–39 KM, półautomatyczną skrzynię oraz nadwozie Steilheck, które zapewniało lepszy przepływ powietrza niż fastback. Współczynnik oporu aerodynamicznego wynosił zaledwie 0,39, a zużycie paliwa tylko 3,6 l/100 km – wynik lepszy niż w większości hybryd produkowanych ponad dwie dekady później. Zbudowano zaledwie 50 sztuk, wszystkie białe z charakterystycznymi tęczowymi paskami, i przekazano je instytucjom do testów w realnych warunkach. Choć nigdy nie trafiło do produkcji seryjnej, Öko-Polo stało się prekursorem kolejnych ekologicznych wersji. W 2006 r. pojawiło się pierwsze seryjne Polo BlueMotion, bazujące na czwartej generacji. Wykorzystano w nim silnik 1.4 TDI o mocy 80 KM, ale kluczowe były modyfikacje mechaniczne: obniżone zawieszenie, dłuższe przełożenia, zamknięta atrapa chłodnicy i zoptymalizowane opory toczenia. Efekt? Spalanie spadło do 3,8 l/100 km, i to bez kompromisów w zakresie funkcjonalności. Trzy lata później, w 2009 r., zadebiutowało Polo V BlueMotion – jeszcze bardziej zaawansowane. Tym razem pod maską pracował nowoczesny silnik 1.2 TDI o mocy 75 KM z systemem start-stop i rekuperacją. Masa własna wynosiła zaledwie 1080 kg, a średnie zużycie paliwa – tylko 3,3 l/100 km, przy emisji CO2 na poziomie 87 g/km. To było najoszczędniejsze 5-osobowe auto świata w momencie premiery i pierwsze „eko-Polo”, które stało się globalnym sukcesem.